ความสุขที่ต้องเสียไป เมื่อผู้สูงวัยไม่รักษาข้อเข่าเสื่อม

โรคข้อเข่าเสื่อม กระทบอะไรกับชีวิตประจำวันบ้าง?

เมื่อความเสื่อมของข้อเข่ามีอาการรุนแรงจนรบกวนการใช้ชีวิตประจำวัน ทำให้ผู้ป่วยไม่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างเป็นปกติ แต่ผู้ป่วยไม่ยอมผ่าตัดรักษา ปล่อยให้เวลาล่วงเลยผ่านไป จนอาการของโรคค่อย ๆ ลุกลามรุนแรงมากขึ้นทุกวัน ๆ ชีวิตในช่วงบั้นปลายของผู้สูงวัย ก็จะต้องสูญเสียความสุข และไม่สามารถทำกิจกรรมที่เติมเต็มความหมายของชีวิตได้ ดังต่อไปนี้

ออกกำลังกายไม่ได้ จนกลายเป็นยิ่งทำลายสุขภาพตัวเอง

หนึ่งในกิจกรรมโปรดของผู้สูงวัยทั้งหลาย คือการได้ไปออกกำลังกายตามสวนสาธารณะต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นแบบคนเดียว หรือแบบรวมกลุ่มกันกับเพื่อน ๆ ผู้สูงอายุ ได้เดินออกกำลังกาย รำมวยจีน เต้นแอโรบิก หรือรำไทเก็ก ฯลฯ แต่เมื่อข้อเข่าเกิดเสื่อมจนมีอาการปวดรุนแรงแล้ว กิจกรรมการออกกำลังกายเหล่านี้ก็จะไม่สามารถทำได้อีก หรือทำได้เพียงแค่ระยะเวลาสั้น ๆ เพราะแม้บางการออกกำลังอาจไม่ได้มีท่ายากมาก เป็นแค่การเคลื่อนไหวอยู่กับที่ แต่ก็จะมีท่าย่อ ท่ายอง ที่ส่งผลกระทบโดยตรงต่อเข่า ทำให้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างที่เคยเป็น หรือทำได้เพียงแค่ 10 นาที ก็เจ็บปวดจนต้องถอดใจยอมแพ้ ซึ่งผลที่ตามต่อมาก็คือ เมื่อไม่ได้ออกกำลังกาย ไม่ได้เคลื่อนไหวร่างกาย น้ำหนักตัวก็จะเพิ่มขึ้น และกลายเป็นหนึ่งในสาเหตุที่เพิ่มความรุนแรงของอาการปวดข้อเข่าให้มากขึ้นได้

เข้าวัดฟังเทศน์ ทำบุญลำบาก ถูกพรากความสุขสงบทางจิตใจ

วิถีชีวิตของคนไทยผูกพันกับพุทธศาสนาตั้งแต่แรกเกิด และยิ่งในช่วงบั้นปลายของชีวิต การเข้าวัดฟังธรรม ได้ทำบุญนั้น ถือเป็นกิจกรรมที่ช่วยสร้างความสงบ และความสุขอิ่มเอมอย่างมาก หากแต่เมื่อข้อเข่าเสื่อม กิจกรรมที่มีลักษณะเป็น กิจกรรมที่จะต้องอยู่กับพื้น เช่น นั่งพับเพียบ นั่งขัดสมาธิ สวดมนต์ ฟังเทศน์ ฯลฯ จะไม่สามารถทำได้สะดวก คือ ไม่ได้นั่งลงแล้วเจ็บ แต่จะเจ็บปวดจนไม่สามารถที่จะล้มตัวลงนั่งกับพื้นเพื่อทำกิจกรรมต่าง ๆ ในวัดได้เลย จึงทำให้เกิดเป็นความทุกข์ที่กัดกินใจ เมื่อไม่สามารถไปวัด ทำบุญได้เหมือนที่เคย

ต้องตัดใจงดเดินทาง โดดเดี่ยวอ้างว้างที่ต้องตัดขาดกับครอบครัว

เป้าหมายในบั้นปลายชีวิตของผู้สูงอายุทุกคน ล้วนมีเรื่องการเดินทางท่องเที่ยวรวมอยู่ด้วยเสมอ เพราะทุ่มเททำงานมาทั้งชีวิต ก็เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตในช่วงบั้นปลายสุดท้ายได้อย่างอิสระที่สุด แต่ความเจ็บปวดจากอาการข้อเข่าเสื่อม ก็จะทำตัดโอกาสในการเดินทางท่องเที่ยวออกไป เพราะไม่สามารถเดินเที่ยวได้ เดินได้ไม่นานก็ต้องพัก ไม่สามารถท่องเที่ยวธรรมชาติ เดินขึ้นทางลาดชัน เดินป่า หรือต้องขึ้นบันไดเยอะ ๆ ซึ่งถ้าไปกับทัวร์ก็จะหมดสนุก ส่วนไปกับครอบครัว เพื่อนฝูงก็จะไม่สะดวก รู้สึกเป็นภาระ ทำให้ต้องตัดขาดตัวเอง ไม่ไปไหนกับเพื่อนและครอบครัว กลายเป็นความรู้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยว และโหยหาชีวิตที่สามารถเดินเหินได้อย่างที่ใจต้องการ

หมดสิทธิ์ช้อปปิ้งเดินห้าง อยากมีอิสระไปไหนเองบ้างก็ทำไม่ได้

การได้มีเวลาส่วนตัว เดินทางไปไหนมาไหนคนเดียว ไปเดินห้าง เลือกจับจ่ายซื้อของ ในสิ่งที่ต้องการ โดยไม่ต้องพึ่งพาใคร ถือเป็นอีกหนึ่งความสุขของผู้สูงอายุ แต่เมื่อมีอาการข้อเข่าเสื่อม ความเจ็บปวดจะทำให้ไม่อยากออกไปไหน ถือของหนักมากไม่ได้ เพราะจะยิ่งทำร้ายข้อเข่า ดังนั้นหากคิดจะไปเดินห้าง ช็อปปิ้ง หรือไปทำธุระอะไร ก็จะทำด้วยตัวเองได้ ต้องให้คนอื่นช่วย แบบที่เราเห็นผู้สูงอายุบางราย ต้องนั่งรถเข็นในการไปห้างสรรพสินค้า ซึ่งความขาดอิสระในการใช้ชีวิตตามใจตัวเองเช่นนี้ ถือเป็นสิ่งที่ทำให้ความสุขในบั้นปลายชีวิตหายไปได้มากกว่าครึ่ง

สูญเสียความรู้สึกมีคุณค่า จนนำพาไปสู่ความซึมเศร้า

เมื่อความเจ็บปวดจากข้อเข่าเสื่อมรุนแรงจนรบกวนการใช้ชีวิต ผู้ป่วยจะไม่อยากออกไปไหน เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน และเกิดเป็นภาวะเครียด ที่ทำให้รู้สึกเศร้า รู้สึกไม่มีคุณค่าในตัวเอง ซึ่งแม้อาการเศร้าที่เกิดขึ้นนี้ จะไม่ได้เป็นภาวะร้ายแรงเหมือนกับโรคซึมเศร้า แต่ก็ส่งผลกระทบมากพอต่อสภาพจิตใจโดยรวม ยิ่งเมื่อทุกวันที่ความรู้สึกเป็นภาระคนอื่น เป็นภาระลูกหลาน รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนกึ่งพิการมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็จะยิ่งส่งผลทำให้สุขภาพจิตย่ำแย่ และพาให้ร่างกายเสี่ยงเจ็บป่วยตามไปด้วยได้ กลายเป็นคุณภาพชีวิตมีแต่ความทุกข์ ไม่สามารถมีความสุขได้อย่างที่ควรจะเป็น

สรุป

ขา เข่า สะโพก เป็นอวัยวะหลักที่ใช้ในการเดิน และเคลื่อนไหว ซึ่งมีส่วนสำคัญมากต่อการใช้ชีวิต ดังนั้น เมื่อเราปล่อยให้ข้อเข่าเกิดความเสื่อมจนผิดปกติ ผลที่ตามมาจึงเป็นการปล่อยให้ตัวเองไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เหมือนปกติ ซึ่งเมื่อคนเราไม่มีอิสระในการเคลื่อนไหว ทำสิ่งที่อยากทำไม่ได้ ชีวิตประจำวันก็จะไม่สามารถดำเนินไปได้อย่างมีความสุข ดังนั้น เมื่อมีอาการข้อเข่าเสื่อมรุนแรงที่รบกวนการใช้ชีวิต การเข้ารับการรักษา ผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข้า จึงเป็นหนึ่งในทางออกที่ดีที่สุด ที่จะช่วยให้ช่วงสุดท้ายของบั้นปลายชีวิต มีอิสระ มีความสุขได้อย่างเต็มที่ ทั้งกับตัวเอง ครอบครัว และญาติ พี่น้องเพื่อน เพื่อนสนิท เติมเต็มคุณค่าความหมายของชีวิตให้สมบูรณ์ได้มากยิ่งขึ้น